Gisteren publiceerde Jaime Jackson, de directeur van de AANHCP een dringende boodschap. In zijn artikel dat je hier kunt downloaden doet hij een oproep aan de dierenbeschermende organisaties om eindelijk eens wakker te worden en iets te doen aan het paardenleed dat veroorzaakt wordt door hoefbevangenheid en het medische onderzoek er naar waarvoor elk jaar talloze paarden worden opgeofferd.

Hoefbevangenheid kan voorkomen worden
Hoefbevangenheid (in alle gradaties) is wereldwijd een groot probleem dat wordt veroorzaakt door de onnatuurlijke manier waarop paarden worden gehouden, gevoerd en gehuisvest.

In bijna alle gevallen is hoefbevangenheid te voorkomen en in veel gevallen te genezen. Niet door een medicijn of een kunstmatig hulpmiddel maar door paarden te houden op een manier die past bij de manier waarop ze zijn geëvolueerd.

Dat is geen quick fix zoals een medicijn, een operatie of een hoefijzer. Het vergt een nieuwe mentaliteit en visie van de mens op het paard. Met de informatie die nu beschikbaar is, is het niet langer de vraag of een paard in een box ‘zielig’ is of niet. Nu we harde bewijzen hebben dat 20 uur per dag stilstaan ongezond is en in strijd met wie en wat het paard is wordt de vraag of dit ethisch te verantwoorden is dringender dan ooit.

Op zoek naar een wondermiddel
De medische en pharmaceutische industrie is nog steeds op zoek naar het wondermiddel dat zal voorkomen dat hoefwanden losraken van paardenvoeten. Degene die dit middel zou uitvinden zou schathemeltje rijk worden. Ieder jaar worden talloze gezonde paarden (die verder niemand meer wilde, die dus ‘gemakkelijk’ opgeofferd konden worden) ingespoten met middelen waardoor ze acuut hoefbevangen raken. Een paar uren of dagen later krijgen ze de kogel of een spuitje. Dan kunnen de experts de hoeven uit elkaar halen en onder de miscroscoop precies zien wat er gebeurd is.

Het onderzoek en de vivisectie op paarden om een oplossing te vinden voor hoefbevangenheid is onzinnig en onnodig omdat de oplossing er al lang is. Paarden die in een kudde leven, continu bewegen en kleine beetjes ruwvoer eten (+ correct hoefonderhoud) krijgen geen last van deze aandoening.

Liever makkelijk?
De manier van paardenhouden die het meest geschikt is voor paarden is misschien niet geschikt voor veel paardenhouders. Er zijn mensen die hun paard ‘lekker makkelijk’ op stal willen houden en graan willen voeren. Zouden deze mensen 10.000 euro willen uitgeven aan experimentele stemcell treatment als hun paard hoefbevangen raakt? Of hadden ze liever gewild dat ze het hadden kunnen voorkomen? Het dilemma is dat het paard dan vandaag niet keurig schoon en geschoren in een box voor hen klaar had gestaan…

Wat er niet werkt aan de ‘natuurlijke’ benadering
De barefoot movement heeft al veel goeds gedaan. Maar wat er soms niet aan werkt aan de methode is de manier waarop de ‘natuurlijke boodschap’ wordt uitdragen. Persoonlijk vind ik Jaime Jackson erg extreem in z’n opvattingen dat paarden nooit meer in een wei zouden mogen. Nooit meer een deken op.

De stijl van zijn oproep (met vergelijkingen met medisch onderzoek van nazi’s en kanker door roken) maakt dat hij waarschijnlijk een minder groot publiek bereikt dan hij graag zou willen. Ik ga bijvoorbeeld ook niet, zoals hij suggereert, mijn paardenvoeder leverancier vertellen dat wat hij verkoopt slecht is voor paarden. Ik ga ook de universiteit geen brief sturen dat ze moeten ophouden met het afmaken van paarden voor onderzoek naar hoefbevangenheid.

De essentie is informatie
Toch, de kern van zijn verhaal raakt een gevoelige snaar. De belangrijkste manier om hoefbevangenheid te voorkomen is het informeren van paardeneigenaars. Ze moeten meer kennis krijgen over hoeven, veranderingen in hoeven leren herkennen, en op de hoogte raken van de invloed van voeding en lifestyle op de gezondheid van hun paard en de hoeven. Dit alleen zal hoefbevangenheid voorkomen.

Hoe meer eigenaars oog krijgen voor wat het paard werkelijk is en waar zijn behoeftes liggen hoe minder hoefbevangenheid voor zal komen. De zoektocht naar een medische oplossing zal dan vanzelf verdwijnen.

Een triest verhaal: Dynaking
Mijn voornemen voor deze website was om vooral informerende en positieve en praktische artikelen te plaatsen. Soms kan ik gewoon niet om het onderwerp paardenleed heen. Het verhaal hieronder gaat over Dynaking.

Dynaking werd in 1997 geboren begon zijn levenals veelbelovend renpaard. Tot zijn tiende rende hij mee in 56 races en werd zelfs genomineerd voor de Kentucky Derby. Na zijn carriere als renpaard is het mis gegaan met zijn leven en een paar jaar later, in december 2010 werd hij gevonden op een ‘animal dump site’. Hij was zwaar verwaarloosd, mager en hoefbevangen.

Dynaking (Gifted) werd opgevangen door een animal rescue. Het is hartverscheurend om te zien hoeveel er voor dit paard gedaan is. Kosten nog moeite zijn gespaard om hem te helpen met zijn hoefbevangenheid. Hij kreeg zelfs behandelingen met stamcellen ter waarde van duizenden dollars. Alle filmpjes op youtube ademen de ultieme hoop dat dit paard zich zal herstellen. Op sommige fragmenten zie je hem inderdaad zelfs rondrennen, maar gezonde hoeven kreeg hij niet meer.

Op 7 november 2012 is Dynaking overleden.

Ik denk niet dat een natuurlijke behandeling dit paard had kunnen redden. Rontgenfoto’s lieten zien dat het hoefbeen zwaar vervormd was. Dynaking’s case laat me inzien waarom de wens naar een wondermiddel of een medicijn dat echt werkt tegen hoefbevangenheid zo groot is. Het is niet alleen een resultaat van de drang om winst te maken van de pharmaceutische industrie. Het is ook de diepe wens om dieren te helpen. Als er ooit één paard was die het verdiende om genezen te worden was het dit paard Dynaking, of Gifted.

En toch zeg ik, als er één paard was geweest dat niet op z’n tweede beslagen had moeten worden, niet z’n leven lang in een box had moeten staan op een dieet van graan en suiker, niet had moeten geslagen worden tot de eindstreep, en niet na z’n carriere afgedankt had moeten worden als afval van de raceindustrie, dan was het Gifted. En dat was het beste deel van zijn leven.

De meeste problemen van paarden zijn uiteindelijk problemen van hoe wij zijn, van onze samenleving.

Een citaat van Gandhi
The greatness of a nation and its moral progress can be judged by the way in which its animals are treated. I hold that the more helpless a creature, the more entitled it is to protection by man from the cruelty of man. I feel that spiritual progress does demand at some stage that we should cease to kill  (and use for other purposes that is not in the interest of the animal) our fellow creatures for the satisfaction of our (bodily) wants.