River is een 20 jarige Welsh Cob merrie. Ze had al een lange tijd (jaren!) een diepe barst in de teen van haar linkerachter hoef. Van buiten zag het er voor de eerste bekapping niet al te dramatisch uit. De barst was ongeveer 2 cm hoog, maar van binnen liep het gat nog een flink stuk dieper door. Het gat was gevuld met vuil en zwarte, stinkende schimmel. Het paard had geen merkbare last van de scheur.

River is met pensioen en staat dag en nacht in de wei. Ze krijgt niet veel beweging en vertoont milde symptomen van insuline resistentie. Ze heeft wat stevig aanvoelend vet op de manenkam en billen. Hoewel het iets is om in de gaten te houden heeft het nu toe geen grote invloed op haar hoeven gehad. Ze loopt met gemak over elke soort ondergrond en landt op de hiel. Wel zijn er duidelijk zichtbare groeiringen in de hoeven zichtbaar.

Door druk op de hoefwand te verlagen verminderden de golvende groeiringen.

Ongelijkmatig verdeelde spanning in de hoefwand
Door meer in detail naar de hoef te kijken zie je hoe de barst bij de teen is ontstaan. De groeiringen lopen in een soort golf omhoog bij de kwartieren en omlaag bij de teen. De drukkrachten op weerszijden van de hoef botsen als het ware aan de voorkant waar het hoornmateriaal vervolgens omlaag wordt gedrukt en gaat scheuren. Met andere woorden: De druk in de hoef is niet gelijkmatig verdeeld.

De oplossing voor het uitgroeien van deze barst is de toon korter bekappen, beter afronden en ook de kwartieren goed kort houden om druk op de zijkant van de hoef te vermijden. Pas als de groeiranden rechter lopen zal de barst uit kunnen groeien.

Behalve dat de barst is uitgegroeid en de horizontale golven zijn verdwenen is de hele hoef lager geworden.

Behandelen van een geinfecteerde barst in de hoef
De infectie is een gevolg van de barst en niet de oorzaak. Zonder de oorzaak aan te pakken kun je eindeloos behandelen met tientallen producten maar zal dit nooit helpen bij het uitgroeien van de scheur. Toch hebben we een poging gedaan om de barst van binnen schoon te maken en te behandelen tegen de bacteriële en schimmel infectie. Na de eerste bekapping maakten we het gat schoon met water en tea tree olie, droogden het met een haardoger, behandelden met een product tegen schimmel, en vulden het gat vervolgens met ‘hoofputty’. Niet lang daarna viel de putty er weer uit en zat het gat weer vol met vuil. Een onbegonnen zaak waarmee we niet mee door zijn gegaan.

De traditionele behandeling van een teenscheur is, behalve het werken met chemische producten, het wegsnijden van een deel van de hoefwand. Dit is niet nodig en maakt het probleem van de onevenredige verdeling van de krachten die op de hoef in werken groter.

Focus niet te veel op het probleem maar juist op de gezondheid en het correcte onderhoud van de hele hoef. De oorzaak van de barst ligt maar gedeeltelijk bij de teen en moet grotendeels elders in de hoef opgelost worden.

Regelmatig kort bekappen en goed afronden
Het enige dat nodig was om het gat in River’s hoeven dicht te laten groeien was een regelmatige  korte trim en afgeronde hoefwand, vooral bij de toon en de kwartieren.

Ik trimde dit paard een aantal keer met ongeveer 6 weken tussen de bekappingen. Het gat zou misschien iets sneller uitgegroeid zijn met kortere intervallen. De eigenaresse van River nam het bekappen over. Toen ik een aantal maanden later langs kwam was de barst volledig uitgegroeid! Het is voor mij heel leuk om de goede resultaten te zien bij hoeven van eigenaars die ik heb uitgelegd hoe ze zelf kunnen bekappen. De kans is groot dat hetzelfde probleem nooit meer terugkomt omdat de eigenaresse nu zelf weet wat ze moet doen en waar ze op moet letten.

Groeiringen als oriëntatiepunten
Groeiringen ontstaan in een periode van stress op het systeem van het paard. Ziekte, koorts, inflammatie van de lamellen, een keer flink overeten, een periode van veel fructaan in het gras, gif, medicijnen, wormkuren; allerlei zaken kunnen hun sporen nalaten op de hoefwand.

De hoef van River had er nu ook zo uit kunnen zien…

De barst is helemaal uitgegroeid!

Groeiringen zijn handige oriëntatiepunten. De ringen geven je informatie over de gezondheid van het paard, de snelheid van de groei en de verdeling van de krachten die inwerken op de hoefwand. Vijl de buitenkant van de hoef dus niet af. Je haalt hiermee belangrijke informatie weg. Daarnaast is de buitenste (gepigmenteerde) laag hoorn de hardste laag die de hoef waterdicht maakt en er voor zorgt dat de hoef vocht vasthoudt aan de binnenkant.

Dikke groeiringen groeien uit naar beneden. Kleinere groeiringen verdwijnen vaak ook spontaan na een aantal correcte bekappingen waardoor de flexibele hoefwand de kans krijgt te ‘ontspannen’. De hoef van River is hier een mooi voorbeeld van. Na een aantal bekappingen zijn niet alleen de barst en de infectie verdwenen maar is ook de hoefwand veel gladder en egaler geworden.